STOP ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Και λες ξαφνικά ένα απόγευμα, ας πάω να δω καμιά ταινία στο σινεμά.
Παίρνεις τον καλό σου και πας στο village – Cosmos να δεις το The departed, στην Max αίθουσα (τεράστια).
Η ταινία ξεκινάει στις 21:30 και τελειώνει γύρω στα μεσάνυχτα.
Τι σας τα λέω όλα αυτά?
Ίσως λέω ίσως γιατί δε το έχω βιώσει, για εναν φανατικό καπνιστή 2 ½ ώρες καθηλωμένος σε μια καρέκλα χωρίς το ατνικείμενο του πάθους – εξάρτησης του να είναι too much to handle.
Τελειώνει η ταινία και προσπαθούμε να αποχωρήσουμε από την αίθουσα όλοι οι θεατές.
Είναι max η αίθουσα, δεν ήταν γεμάτη, αλλά είχε αρκετό κόσμο.
Μπροστά μου 10 βήματα πριν την έξοδο ο τύπος ανάβει το τσιγάρο του.
Πρέπει να είναι 45-50 χρονών.
Όλος ο καπνός πάνω μου. Σημειωτέον εγώ συγχίζομαι όταν καπνίζουν μπροστά μου στο δρόμο και ετσι όπως πάω να περάσω μου ρχεται όλο εκείνο το ντουμάνι πάνω μου, πόσο μάλλον σε μια κλειστή αίθουσα που απαγορεύεται κιόλας.
Γυρίζω και λέω στον κύριο (ίσως όχι τόσο ευγενικά όσο θα έπρεπε) ότι το κάπνισμα δεν επιτρεπεται.
Τώρα θα μου πειτε δε το ξερε, το ξέρε.
Η αντίδραση του «κυρίου» ήταν η εξής
“Συγκινήθηκα” (φυσικά περιτό να πω ότι δεν το έσβησε)
Είχε την ίδια ακριβώς αντίδραση όταν του το είπαν και οι κοπέλες του village (κατόπιν δικής μου υπόδειξης)

Και η απορία μου είναι –
Ποιός θέλει πιο πολύ ξύλο ο ΕΝΑΣ μαλάκας με το τσιγάρο ???? ή όλοι οι ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ μαλάκες που αδιαφόρησαν και κανείς δε του είπε τίποτα???????????
Γιατί όσο αδιαφορούμε εμείς (εσείς στη συγκεκριμένη περίπτωση) τόσο βρίσκουν χώρο και τα κάνουν.